Przejdź do zawartości

John-Laffnie de Jager

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John-Laffnie de Jager
Państwo

 Południowa Afryka

Data i miejsce urodzenia

17 marca 1973
Johannesburg

Wzrost

193 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

1992

Zakończenie kariery

2003

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

313 (12 października 1992)

Roland Garros

1R (1992)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

11 (31 lipca 2000)

Australian Open

SF (1993)

Roland Garros

2R (1993, 1998)

Wimbledon

SF (2000)

US Open

SF (1998)

John-Laffnie de Jager (ur. 17 marca 1973 w Johannesburgu) – południowoafrykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Sydney (2000).

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę tenisową rozpoczął w roku 1992, a zakończył w 2003 roku.

Jako junior wygrał deblowy turniej US Open 1991, grając wspólnie z Karimem al-Alamim.

W gronie zawodowców wygrał 7 turniejów kategorii ATP World Tour w grze podwójnej oraz 12 razy był finalistą. W Wielkim Szlemie jego najlepszym wynikiem są półfinały deblowego Australian Open 1993, US Open 1998 oraz Wimbledonu 2000.

W grze mieszanej jest finalistą French Open 1995 wspólnie z Jill Hetherington. Para ta uległa w meczu o tytuł Łarysie Sawczenko-Neiland i Toddowi Woodbridge 6:7(8), 6:7(4). Drugi finał osiągnął podczas Australian Open 1997 partnerując Łarysie Sawczenko-Neiland. W finale ponieśli porażkę z Manon Bollegraf i Rickiem Leachem 3:6, 7:6(5), 5:7.

W roku 1999 zadebiutował w reprezentacji w Pucharze Davisa podczas meczu z Białorusią. Tegoż samego roku był bliski awansu z zespołem do grupy światowej, jednak decydującą rundę tenisiści z RPA przegrali z Wielką Brytanią. Łącznie z barwach narodowych wystąpił w 6 meczach (5 wygrał i 1 przegrał).

W 2000 roku John-Laffnie de Jager zagrał na igrzyskach olimpijskich w Sydney, a tworzył wówczas parę z Davidem Adamsem. Zawodnicy doszli do półfinału, w którym ponieśli porażkę z Kanadyjczykami Sébastienem Lareau i Danielem Nestorem. Spotkanie o brązowy medal przegrali z parą Àlex CorretjaAlbert Costa 6:2, 4:6, 3:6.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu deblistów był pod koniec lipca 2000 roku, na 11. miejscu.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra mieszana (0–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 10 czerwca 1995 French Open, Paryż Ceglana Kanada Jill Hetherington Łotwa Łarysa Sawczenko-Neiland
Australia Todd Woodbridge
6:7(8), 6:7(4)
Finalista 2. 25 stycznia 1997 Australian Open, Melbourne Twarda Łotwa Łarysa Sawczenko-Neiland Holandia Manon Bollegraf
Stany Zjednoczone Rick Leach
3:6, 7:6(5), 5:7

Gra podwójna (7–12)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 15 listopada 1992 Moskwa Dywanowa (hala) Południowa Afryka Marius Barnard Południowa Afryka David Adams
Rosja Andriej Olchowski
6:4, 3:6, 7:6
Finalista 5. 24 października 1993 Lyon Dywanowa (hala) Południowa Afryka Stefan Kruger Południowa Afryka Gary Muller
Południowa Afryka Danie Visser
3:6, 6:7
Finalista 2. 2 października 1994 Bazylea Twarda (hala) Południowa Afryka Lan Bale Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
Stany Zjednoczone Jared Palmer
3:6, 6:7
Zwycięzca 2. 16 października 1994 Tel Awiw-Jafa Twarda Południowa Afryka Lan Bale Szwecja Jan Apell
Szwecja Jonas Björkman
6:7, 6:2, 7:6
Zwycięzca 3. 8 października 1995 Tuluza Twarda (hala) Szwecja Jonas Björkman Stany Zjednoczone Dave Randall
Stany Zjednoczone Greg Van Emburgh
7:6, 7:6
Finalista 3. 22 października 1995 Lyon Dywanowa (hala) Południowa Afryka Wayne Ferreira Szwajcaria Jakob Hlasek
Rosja Jewgienij Kafielnikow
3:6, 3:6
Finalista 4. 14 czerwca 1998 Halle Trawiasta Niemcy Marc-Kevin Goellner Południowa Afryka Ellis Ferreira
Stany Zjednoczone Rick Leach
6:4, 4:6, 6:7
Finalista 5. 18 października 1998 Wiedeń Dywanowa (hala) Południowa Afryka David Adams Rosja Jewgienij Kafielnikow
Czechy Daniel Vacek
5:7, 3:6
Zwycięzca 4. 21 lutego 1999 Rotterdam Dywanowa (hala) Południowa Afryka David Adams Wielka Brytania Neil Broad
Australia Peter Tramacchi
6:7, 6:3, 6:4
Finalista 6. 14 lutego 1999 Dubaj Twarda Południowa Afryka David Adams Zimbabwe Wayne Black
Australia Sandon Stolle
6:4, 1:6, 4:6
Finalista 7. 16 maja 1999 Rzym Ceglana Południowa Afryka David Adams Południowa Afryka Ellis Ferreira
Stany Zjednoczone Rick Leach
7:6, 1:6, 2:6
Finalista 8. 22 sierpnia 1999 Waszyngton Twarda Południowa Afryka David Adams Stany Zjednoczone Justin Gimelstob
Kanada Sébastien Lareau
5:7, 7:6(2), 3:6
Finalista 9. 3 października 1999 Tuluza Twarda (hala) Południowa Afryka David Adams Francja Olivier Delaître
Stany Zjednoczone Jeff Tarango
6:3, 6:7(2), 4:6
Finalista 10. 31 października 1999 Stuttgart Twarda (hala) Południowa Afryka David Adams Szwecja Jonas Björkman
Zimbabwe Byron Black
7:6(6), 6:7(2), 0:6
Zwycięzca 5. 20 lutego 2000 Rotterdam Twarda (hala) Południowa Afryka David Adams Wielka Brytania Tim Henman
Rosja Jewgienij Kafielnikow
5:7, 6:2, 6:3
Zwycięzca 6. 27 lutego 2000 Londyn Twarda (hala) Południowa Afryka David Adams Stany Zjednoczone Jan-Michael Gambill
Stany Zjednoczone Scott Humphries
6:3, 6:7(7), 7:6(11)
Zwycięzca 7. 7 maja 2000 Monachium Ceglana Południowa Afryka David Adams Białoruś Maks Mirny
Serbia i Czarnogóra Nenad Zimonjić
6:4, 6:4
Finalista 11. 23 września 2001 Szanghaj Twarda Południowa Afryka Robbie Koenig Zimbabwe Byron Black
Japonia Thomas Shimada
2:6, 6:3, 5:7
Finalista 12. 3 marca 2002 San José Twarda (hala) Południowa Afryka Robbie Koenig Zimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
3:6, 6:4, 5–10

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]